Polish Walk for the Collection of Art of XX and XXI Century

performance for 6 performers , 25 min.

Museum of Art, Lodz, January 2007

text: Jarosław Lubiak—curator of the exhibition ‚Museum as a luminous object of desire’

performers: Andrea Adam, Łukasz Ostrowski, Magdalena Przybysz, Dorota Przygucka, Martyna Turcza, Aleksandra Jach

video: Marcin Latałło

photo: Ewa Małgorzata Tatar

Performance deconstructs the behavior of museum audiences by means of its choreography. The gestures we make when looking at artworks and the postures we take making contact with them are put in rhythm and combined into a complex dance routine. The performance, executed by six dancers in several exposition rooms during a public opening, becomes a work of art which interprets the viewers and their relations with the works exhibited in the gallery.

Chodzony na Kolekcję Sztuki
XX i XXI wieku

performens na 7 performerów, 22 min.

Muzeum Narodowe, Kraków, październik 2006

tekst: Ewa Małgorzata Tatar (informacja prasowa)

performerzy: Andrea Adam, Mateusz Gędźba, Dominika Knapik, Łukasz Ostrowski, Magdalena Przybysz, Ewa Szubstarska, Martyna Turcza

„Zorka […] kładzie nacisk na nieco inne aspekty instytucjonalności. W tym wypadku interesuje ją przede wszystkim widz i jego obcowanie z dziełem sztuki, pewna rytualność, a zarazem sakralizacja zachowań. Wspólnie z grupą tancerzy, na podstawie szkicownika: rysunków, rejestracji wideo, zdjęć oraz wspólnie wykonywanych ćwiczeń wypracowali gamę ruchów, a układając je w poszczególne sekwencje rozpisali swoisty balet. Niewszyscy będą wcześniej uprzedzeni o tym, że w salach wystaw czasowych w Gmachu Głównym MN w Krakowie, ma miejsce zdarzenie o charakterze artystycznym. W trzech oddzielnych pomieszczeniach performerzy będą odgrywać przygotowywany od czterech miesięcy spektakl.

Ciekawie będzie móc, zatem obserwować wówczas dwie grupy zwiedzających: tych, którzy przyjdą specjalnie na akcję Zorki i w każdym będą szukać aktora i tych, którzy niczego nieświadomi, chcąc zobaczyć wystawę, staną się w pewnym sensie ofiarami manipulacji performujących oraz spojrzenia tych, co wiedzą. Wydaje się, więc, że tę
pracę można rozpatrywać nie tylko w kontekście instytucjonalizacji zachowań władzy, jakiej jesteśmy poddawani, ale także w kontekście sposobów patrzenia. Bardzo ważnym elementem realizacji jest także efemeryczność działań, oparcie dużych realizacji na drobnym geście i przywiązanie do tego, co zwyczajne.”