Lucy Mad
quoted: Magdalena Abakanowicz, Barbara Falender, Izabela Gustowska, Katarzyna Kobro, Zofia Kulik, Ewa Kuryluk, Natalia LL, Teresa Murak, Ewa Partum, Maria Pininska-Beres, Anna Płotnicka, Jadwiga Sawicka, Alina Szapocznikow.
video 8 min.
Sculpture Center Orońsko, July 2008
text: No local gallery
collaboration: Barbara Kurzaj
The movie refers to the history of the roles of women in society. Don Nigros popular play entitled ‚Lucie Mad’ served for the artist as a means to analyze, restructure, and play the protagonist for whom madness is the only form of female expression in conservative society. The quotation in this movie appears also as a reference to works by Polish women artists from the 1920s to the present day. Is being an artist a chance to avoid the consequences? Is it a possibility to find ones own way of expression? The Centre of Polish Sculpture in Orońsko is an important context for this film, as it is a place dominated by male artists. In Wollny’ work there takes place a kind of clash, a confrontation. In the park in Orońsko, in a place where there are numerous sculptural representations of women made by male artists, there was voiced a statement by an artist who presents womanhood from a point of view of a woman. She makes room for the most important Polish women artists, who are somehow absent from the Centre of Polish Sculpture.
Łucja Szalona
wideo 8 min.
lipiec 2008
Cytowane: Magdalena Abakanowicz, Barbara Falender, Izabela Gustowska, Katarzyna Kobro, Zofia Kulik, Ewa Kuryluk, Natalia LL, Teresa Murak, Ewa Partum, Maria Pininska-Beres, Anna Płotnicka, Jadwiga Sawicka, Alina Szapocznikow.
tekst: Galeria No Local
narratorka: Barbara Kurzaj
Jest to praca, która nawiązuje do historii kobiecych ról w społeczeństwie. Artystka posłużyła się popularną sztuką Łucja Szalona Don Nigro, po to by poddać analizie, przebudować i odegrać postać bohaterki, według której jedyną formą kobiecej ekspresji w konserwatywnym społeczeństwie jest szaleństwo. Cytat w tej pracy pojawia się także w nawiązaniu do twórczości polskich artystek, tworzących od lat 20 XX wieku do dnia dzisiejszego. Czy bycie artystką jest szansą ucieczki przed konwencjami? Czy może być znalezieniem drogi własnej ekspresji? Ważnym kontekstem dla filmu jest samo Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku.
W filmie Wollny dochodzi do zderzenia, konfrontacji. Wśród wielu rzeźb z parku w, będących męskim wyobrażeniem kobiecości, do głosu wywołana została artystka, która przedstawia kobiecość z żeńskiego punktu widzenia, oddając głos najważniejszym polskim twórczyniom, w pewnym sensie pominiętym w Centrum Rzeźby.
